تجلیل اسلام از مقام مادر

خداوند متعال فرموده است: (واعبدوا اللّه و لا تشرکوا به شیئا و بالوالدین احسانا) { نساء: ۳۶}

تنها خدا را عبادت کنید و هیچ چیزى را شریک او  مکنید و با پدر و مادر خود نیکى کنید.

یعنى با پدر و مادر به نیکى و نرمى باید رفتار کرد، و در پاسخ گفتن به آنها نباید درشتى نمود نباید نگاه را به سوى آنها تیز کرد، نباید سر آنها داد کشید بلکه چنان در مقابل آنها خود را پایین بگیرید که غلام و نوکر در برابر مولایش خود را ضعیف و ناتوان نشان مى‏دهد.

همچنین خداوند متعال فرموده است:

(وقضى ربک الا تعبدوا الا ایاه و بالوالدین احسانا اما یبلغن عندک الکبر احدهما او کلاهما فلا تقل لهما اف ولا تنهر هما و قل لهما قولا کریما  واخفض لهما جناح الذل من الرحمه و قل رب ارحمهما کما ربیانى صغیرا) { الاسراء ۲۴-۲۳}

پروردگارت فرمان داده است که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکى کنید. هرگاه یکى از آن دو و یا هر دوى ایشان نزد تو به سن پیرى برسند اُف به آنان مگو و بر ایشان داد مزن و با سخنان محترمانه با آن دو سخن بگو و بال تواضع و مهربانى را بر ایشان فرود آور و بگو: پروردگارا ایشان را مرحمت بفرما همانگونه که آنان در کوچکى مرا بزرگ نمودند.

خداوند در این دو آیه بندگان خود را به عبادت و یگانه پرستى خود فرا خوانده است، و همراه با امر به عبادت خود نیکى به پدر و مادر را ذکر کرده است، که این خود بیانگر اهمیت اکرام به پدر و مادر است. همچنین فرزند مجاز نیست سخن زجرآورى مانند کلمه «اف» که کمترین مراتب سخن زشت را دارد به پدر و مادر خود بگوید و نباید فرزندان بر پدر و مادر خویش پرخاش کنند و سخن زشتى نسبت به پدر و ماد خود به زبان بیاورند، بلکه والدین و به ویژه مادر خود را با نرمى و مهربانى و سخنهاى نیکو مورد خطاب قرار دهند.

مردى نزد پیامبر« آمد و گفت: یا رسول اللّه من احق بحسن صحابتى؟ قال امک: قال ثم من؟ قال امک قال ثم من؟ قال امک قال ثم من قال ابوک. چه کسى به خوشرفتارى من سزاوار است؟ فرمود: مادرت، گفت: پس از او چه کسى؟ گفت: مادرت، گفت: باز کدام؟ گفت: مادرت، و پس از آن فرمود پدرت.

مى ‏بینیم که پیامبر« سه بار سفارش کرد که با مادر نیکى کنید و این تجلیل و احترامى است که مادر، در اسلام مستحق آن گردیده است.