یکی از اصول مسلم و مورد اتفاق اهل سنت جهان، محبت ورزیدن و ارادت به صحابه پیامبر و احترام گذاشتن به تک تک یاران جان برکف سرور کائنات است. صحابه پیامبرجماعتی برگزیده ومنتخب هستند که خدواند متعال آنها را برای یاری وهمراهی برترین پیامبر و خاتم رسل و نیز بر دوش گرفتن مسئولیت عظیم اشاعه و نشر دین کامل و جهانی اسلام و رساندن رسالت جاویدان آن به جهانیان برگزید.
صحابه پیامبر، آن دسته از امت رسول خدا
بودند که مسئولیت حفاظت دین و نیز تبلیغ آن به نسلهای بعدی را به نحو احسن
انجام دادند. شکی در این نیست که اگر این جماعت نسلی منتخب و برگزیده و
پسندیده نزد خداوند نبود، شریعت اسلام و این دین کامل و سالمی که به ما
رسیده است، همچون یهودیت و مسیحیت دستخوش تحریف قرار می گرفت.
حال اگر
کسی در مورد “صلاحیت” و “صداقت” صحابه، که دو بال عدالتشان به شمار می رود؛
اظهار شک و شبهه کند، بلا تردید چنین فردی در حقانیت و سلامت قرآن شک
دارد، و نیز تمام منابع و مصادر شرعی که توسط صحابه به مارسیده اند را مورد
شک و طعن قرار داده است.
آیات و احادیث متعددی در قرآن و حدیث در مناقب
و فضائل صحابه، چه بصورت عموم و چه بصورت خصوص، وارد شده است، که محبت
نسبت به این بزرگواران را بر هر مسلمانی فرض گردانیده و اعلام بیزاری از
جسارت کنندگان به ساحت پاک صحابه را به مسلمانان می آموزد. در این نوشتار
مختصر به برخی از این آیات و احادیث که دلایل اهل سنت و جماعت بر محبت
ورزیدن به صحابه رضی الله تعالی عنهم هستند، اشاره می کنیم.